جملات کوتاه و زیبای جبران خلیل جبران
- زجر کشیده، تو آنگاه به کمال رسیده ای که بیداری در خطاب و سخن گفتنت جلوه کند.
- چون عاشقی آمد، سزاوار نباشد این گفتار که: خدا در قلب من است، شایسته تر آن که گفته آید: من در قلب خداوندم.
- هنگامی که در سکوت شب گوش فرا دهی خواهی شنید که کوه ها و دریاها و جنگل ها با خودکم بینی و هراس خاصی نیایش می کنند.
- آنچه امروز شما راست، یک روز به دیگری سپرده شود. پس امروز به دست خویش عطا کنید، باشد که شهد گوارای سخاوت نصیب شما گردد نه مرده ریگی وارثانتان.
- اگر گام در معبدی نهادی تا اوج فروتنی و هراس خود را اظهار کنی، برای همیشه برتری نسبت به کس دیگر نخواهی یافت. برای تو کافی است که گام در معبدی نهی بی آنکه کسی تو را ببیند.
- دهش، آنگاه که از ثروت است و از مکنت، هر چه بسیار باز اندک باشد، که واقعیت بخشش، ایثار از خویشتن است.
- رابطه ی قلبی دو دوست نیاز به بیان الفاظ و عبارات ندارد.
- پند آموز است ماجرای مردی که زمین را می کاوید تا ریشه های بی ثمر را از اعماق زمین بیرون کشد، اما ناگاه گنجی بزرگ یافت!
- تاسف، ابرسیاهی است که آسمان ذهن آدمی را تیره میسازد در حالی که تاثیر جرایم را محو نمی کند.
- کار، تجسم عشق است.
- اندوه و نشاط همواره دوشادوش هم سفر کنند و در آن هنگام که یکی بر سفره ی شما نشسته است، دیگری در رختخوابتان آرمیده باشد. شما پیوسته چون ترازویید بی تکلیف در میانه اندوه و نشاط.
- زندگی روزمره شما پرستشگاه و نیز دیانت شماست.
- برادرم تو را دوست دارم، هر که میخواهی باش، خواه در کلیسایت نیایش کنی، خواه در معبد و یا در مسجد. من و تو فرزندان یک آیین هستیم.
- در پهنه ی پندار و خلسه ی خیال، فراتر از پیروزی های خود برنشویید، و فروتر از شکست های خود نروید.
- چه ناچیز است زندگی کسی که با دست هایش چهره ی خویش را از جهان جدا ساخته و چیزی نمی بیند، جز خطوط باریک انگشتانش را.
- حاشا که آواز آزادی از پس میله و زنجیر به گوش تواند رسید و از گلوگاه مرغان اسیر.
- چه زیباست هنگامی که در اوج نشاط و بی نیازی هستی دست به دعا برداری.
- بسیاری از دین ها به شیشه ی پنجره می مانند. راستی را از پس آنها می بینیم، اما خود، ما را از راستی جدا می کنند.
- ایمان از کردار جدا نیست و عمل از پندار.
- انسان فرزانه با مشعل دانش و حکمت، پیش رفته و راه بشریت را روشن می سازد.
- اگر از دوست خود جدا شدی، مبادا که بر جدایی اش افسرده و غمین گردی، زیرا آنچه از وجود او در تو دوستی و مهر برانگیخته است، ای بسا که در غیابش روشن تر و آشکارتر از دوران حضورش باشد.
- به رویاها ایمان بیاورید که دروازه های ابدیت اند.
- به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟ خداوند، درهای فراوانی ساخته که به حقیقت گشوده میشوند و آنها را برای تمام کسانی که با دست ایمان به آن می کوبند، باز می کند.
- همه آنچه در خلقت است در درون شماست و هر آنچه درون شماست در خلقت است.
- کسی که بخشش می کند زمانی به نشاط واقعی دست می یابد که پس از جستجوی فراوان .نیازمندی را پیدا کند که عطای وی را بپذیرد. تلاش برای یافتن چنین شخصی، از این کار لذت بخش تر است.
- درختان شعرهایی هستند که زمین بر آسمان می نویسد و ما آنها را بریده و از آنها کاغذ می سازیم تا نادانی و تهی مغزی خویش را در آنها به نگارش در آوریم.
- و مردم هرگز نمیدانند پیشوا جز ذات عظیم آنها که به سوی آسمان سیر می کند، شکاری ندارد.
- هیچ کس نمی تواند چیزی را به شما بیاموزد، جز آنچه که در افق دید و خرد شما وجود داشته و شما از آن غافل بوده اید.
- قلب شما در سکوت و آرامش به اسرار روزها و شبها شناخت می یابد ولی گوش هایتان در حسرت و آرزویند که آوای چنین شناختی را که بر قلب هایتان فرود می آید، بشنوند.
- گنجی که در اعماق نامحدود شما حبس شده است در لحظه ای که خود نمی دانید کشف خواهد شد.
- شادمانی اسطوره ایست که در جستجویش هستیم.
- آموختن تنها سرمایه ای است که ستمکاران نمی توانند به یغما ببرند.
- هر ضعیف و ناچیزی که در میان شما عذاب دیده و نابود گشته است نیرومندترین و ایستاده ترین چیزی است که در هستی شماست.
- عبادت، گستردن جان است بر کرانه ی هستی و آمیزش انسان است با اکسیر حیات.
- حیات درختان در بخشش میوه است. آنها می بخشند تا زنده بمانند، زیرا اگر باری ندهند خود را به تباهی و نابودی کشانده اند.
- اگر بکوشی و در پی نصیبی حتی برای خود باشی بدان که صالحی.
- شادی را هیچ قدیسی نمی تواند به تو ارزانی دارد، تو باید خود این ثروت را کسب کنی.
- به فرزند، عشق خود توانید داد، اما اندیشه تان را هرگز، که وی را افکاری دیگر به سر است، تفکراتی از آن خویشتن.
- شما دل به یار خود بسپارید، ولی نه برای نگهداری آن، زیرا فقط گرمی زندگی است که میتواند دلها را حفظ کند.
- بجاست دوستی بخواهی که به روزهایت تلاش و به شب هایت آرامش بخشد.
- اگر سزاوار آن است که دوست با جزر زندگی ات آشنا شود، بگذار تا با مد آن نیز آشنا گردد، زیرا چه امیدی است به دوستی که می خواهی در کنارش باشی تنها برای ساعات و یا قلمرو مشخصی؟
- آه این زندگی است که زندگی را می طلبد، به توان و امید، به اشتیاق و شور، اما به قالب اندام هایی در آمده است که دلواپس مرگند و نگران گور. در اینجا هیچ گوری نباشد، هیچ گوری.
- آرامش گهواره ایست بر دامن خاک و سنگ پله هایی به جانب افلاک.
- عشق هنگامی که شما را می پرورد، شاخ و برگ فاسد شده را هرس می کند.
- جهت الهی شما دریایی است پهناور و بی ساحل. ذات الهی شما از ازل پاکیزه بوده است و تا ابد نیز خالص و پاک خواهد ماند.
- با سالخوردگان و افراد با تجربه مشورت کنید که چشم هایشان چهره سال ها را دیده و گوش هایشان، نوای زندگی را شنیده است.
- طبیعت با آغوشی باز و دستانی گرم از ما استقبال کرده و می خواهد که از زیبایی اش لذت بریم. چرا انسان باید آنچه در طبیعت ساخته شده است از بین برد؟
- به روزگار شیرین رفاقت سفره ی خنده بگسترید و نان شادمانی قسمت کنید. به شبنم این بهانه های کوچک است که در دل، سپیده میدمد و جان تازه می شود.
- نصیحت جبران خلیل جبران به زوج های جوان به هنگام شادی و همگام نغمه ساز کنید و پای بکوبید و شادمان باشید، اما امان دهید که هر یک در حریم خلوت خویش آسوده باشد و تنها، چون تارهای عود که تنهایند، هر کدام اما به کار یک ترانه ی واحد در ارتعاش.
