کلید موفقیت

مردم اینجا چقدر مهربانند

دیدند کفش ندارم برایم پاپوش دوختند. 

دیدند سرما میخورم سرم کلاه گذاشتند و چون برایم تنگ بود کلاه گشادتری و دیدند هوا گرم شد،

 پس کلاهم را برداشتند و چون دیدند لباسم کهنه و پاره است به من وصله چسباندند و چون از رفتارم فهمیدند که سواد ندارم محبت کردند و حسابم را رسیدند. خواستم در این مهربانکده خانه بسازم،  نانم را آجر کردند گفتند کلبه بساز ....!

روزگار جالبی است، "مرغمان " تخم 

نمیگذارد ولی هر روز" گاومان"  میزاید!

حسین پناهی